door Fabian Gbortsu S.M.A.
Pater Fabian Gbortsu S.M.A. komt uit Ghana en werkt sinds oktober 2023 in Nederland. Voor Onze Krant reflecteert hij op zijn aanwezigheid als Afrikaanse priester in ons land aan de hand van enkele Bijbelteksten.
Het optimisme van een Afrikaanse katholieke priester die in Nederland dient, kan worden gezien als een krachtig getuigenis van hoop en geloof, vooral wanneer het wordt geïnspireerd door de woorden uit Ezechiël 34:1-16. In deze passage roept God de slechte herders van Israël ter verantwoording, omdat ze hun plichten verwaarlozen en hun schapen niet goed verzorgen. In plaats daarvan profiteerden zij van de kudde en lieten zij de zwakken en verdwaalden achter. Maar het hoofdstuk eindigt met een belofte van God: Hij zal zelf zijn schapen zoeken, hen redden, en hen voeden op vruchtbare weiden. God belooft een rechtvaardige herder te zijn voor zijn volk, iemand die omziet naar de zwakke en verloren schapen.
Contrast tussen hoop en uitdaging
Een Afrikaanse priester die in een Europees land als Nederland werkt, wordt geconfronteerd met unieke uitdagingen. Nederland is sterk geseculariseerd, en veel mensen hebben zich afgewend van de katholieke Kerk en het christelijk geloof in het algemeen. Dit kan soms ontmoedigend zijn voor een priester, zeker als hij gewend is aan de vurigheid en levendigheid van het geloof in veel Afrikaanse gemeenschappen, waar de kerk vaak het middelpunt van het sociale en spirituele leven is. Desondanks kan een priester die zijn inspiratie haalt uit Ezechiël 34 het beeld van God als herder gebruiken om te geloven in de mogelijkheid van vernieuwing en herstel, zelfs in een geestelijk droge omgeving.
Herder naar het voorbeeld van Christus
In Ezechiël 34 wordt de rol van de ware herder duidelijk: hij zoekt de verloren schapen, versterkt de zwakken, verzorgt de gewonden en brengt degenen die zijn afgedwaald weer terug. Dit herderlijke model inspireert veel Afrikaanse priesters die naar Europa komen met het verlangen om het evangelie te delen en hun kudde te dienen. Voor hen is het een missie om het christelijk geloof opnieuw te laten opbloeien door een actieve, persoonlijke betrokkenheid bij hun parochianen, ongeacht of deze van Afrikaanse, Europese of andere achtergronden zijn.
Optimisme en veerkracht
Optimisme kan voor een Afrikaanse priester een essentiële kwaliteit zijn, omdat het helpt om doorzettingsvermogen en veerkracht te behouden in moeilijke omstandigheden. In de Afrikaanse cultuur speelt het gemeenschapsleven een centrale rol en veel priesters brengen deze warme, inclusieve benadering mee naar hun werk in Nederland. Dit kan niet alleen de Kerk zelf vernieuwen, maar ook zorgen voor een nieuwe dynamiek binnen parochies waar kerkbezoek vaak laag is. Door het uitdragen van vreugde, hoop en een positieve kijk op de toekomst, kunnen deze priesters een levende belichaming zijn van Gods belofte in Ezechiël: een herder die zorgt en een schuilplaats biedt, ook als anderen hun hoop hebben verloren.
Profetische uitdaging en sociale betrokkenheid
De passage uit Ezechiël stelt ook de sociale verantwoordelijkheid van geestelijken centraal. Voor een Afrikaanse priester in Nederland kan deze uitdaging zich vertalen in een sterke betrokkenheid bij de zorg voor de kwetsbaren en gemarginaliseerden, zoals migranten, vluchtelingen, en mensen die economisch of sociaal worstelen. Door zich in te zetten voor gerechtigheid en barmhartigheid kan de priester een brug vormen tussen verschillende culturen en sociale lagen. Zijn werk wordt daarmee niet alleen een spirituele missie, maar ook een sociaal engagement dat getuigt van Gods liefde voor alle mensen.
Hoop als geschenk aan de gemeenschap
Het optimisme van een Afrikaanse priester kan de gemeenschap waarin hij dient, inspireren en vernieuwen. Zijn hoopvolle perspectief, geworteld in het geloof dat God zelf uiteindelijk de kudde zal leiden en beschermen, kan anderen aanzetten tot een hernieuwde zoektocht naar zingeving en geloof. Door deze boodschap te belichamen, helpt hij de parochianen om de kerk niet te zien als een oud instituut, maar als een levende gemeenschap, waar mensen elkaar steunen en naar elkaar omzien.
Een andere bron van mijn optimisme en de bruggenbouwersverantwoordelijkheid die ik op mij heb genomen, is Ezechiël 37. Het optimisme van een Afrikaanse priester die dient in Nederland te midden van de dalende katholieke geloofsbeleving, kan krachtig resoneren met de visie in Ezechiël 37:1-14, waar de profeet een vallei vol dorre beenderen tot leven ziet komen. In deze passage brengt God hoop aan wat doods lijkt en verklaart dat zelfs de meest verlaten situaties nieuw leven kunnen krijgen door goddelijke interventie. Deze bijbelse beeldspraak spreekt van spirituele vernieuwing, opstanding en de kracht van het geloof om te transformeren wat verloren lijkt.
Voor een Afrikaanse priester in Europa, waar secularisatie en dalende kerkgang duidelijk zijn, is dit optimisme zowel een missie als een visie. De Afrikaanse priester kan een gevoel van hoop, veerkracht en vernieuwing brengen naar de lokale katholieke gemeenschap, net zoals de profetie van Ezechiël. Hij belichaamt het geloof dat, met toewijding en vertrouwen, zelfs een slinkende gemeenschap hernieuwde vitaliteit kan ervaren.
Dit optimisme kan bovendien voortkomen uit de ervaring van de kerk in veel Afrikaanse landen, waar het geloof levendig blijft en gemeenschapsgericht is, en een model biedt van veerkracht en aanpassingsvermogen dat Europese geloofsgemeenschappen kan inspireren. Door culturele rijkdom, vreugdevolle aanbidding en een sterk gemeenschapsgevoel kan de priester kansen zien om de lokale katholieke gemeenschap nieuw leven in te blazen, net zoals de “adem” in Ezechiëls visioen die de dorre beenderen weer tot leven brengt.
Conclusie
De woorden uit Ezechiël 34:1-16 herinneren ons eraan dat een ware herder zich inzet voor de noden van de kudde en hen liefdevol en toegewijd leidt. Voor een Afrikaanse katholieke priester in Nederland biedt deze passage een bron van inspiratie om te blijven geloven in de mogelijkheid van vernieuwing, zelfs in een geseculariseerde omgeving. Zijn optimisme is dan niet simpelweg een positieve houding, maar een diepgewortelde overtuiging dat God ook hier in Nederland werkzaam is en dat er altijd hoop is voor een nieuwe, rechtvaardige en betrokken gemeenschap.
In essentie kan de rol van deze priester worden gezien als profetisch: hij inspireert vernieuwing en moedigt de gemeenschap aan om te vertrouwen in de mogelijkheid van herstel, zelfs in tijden die geestelijk schraal lijken.
